Качување по лед (Ice climbing)
На зима кога водопадите ќе се заледат и ќе станат доволно цврсти да ја издржат тежината на качувачот, тие се посебен адреналински предизвик за љубителите на овој екстремен спорт.
Качувањето по лед, или ice climbing, од опрема подразбира качувачки појас, ледени чекани, клинови и шлем со заштитен визир.
Освен природните, постојат и вештачки заледени водопади, популарно наречени „ледопади“, односно качување по импровизиран лед, кое се нарекува dry tooling или „суво качување“.
Тежината на качување по лед зависи од повеќе фактори, а англиската скала за одредување тежина, адаптирана е покрај шкотскиот систем.
Шкотите, инаку, се познати како врвни качувачи, бидејќи природата им подарила многу заледени водопади на стрмните брегови на Шкотска а постои и одличен водич за сите љубители на овој екстремен спорт (An Ice Climber’s Guide to Northern New England) од авторите Рик Вилкокс и Питер Луис.
Вообичаено при качувањето по мраз сте врзан и заштитен а се качувате на мраз што паѓа, замрзнати водопади и гребени или карпести површини покриен со мраз при проток на вода.
Мразот кој се користи при качување може да се подели во две сфери: алпски мраз и воден мраз.
Алпскиот мраз се наоѓа во планинска средина, обично има тешок пристап да се достигне и често се качиувате во обид да ја освоите планината.
Водениот мраз обично се наоѓаат на карпи или други надворешни водени текови.
Алпски мразот е замрзната врнеж или замрзната течност од проток на вода.
Повеќе алпскиот мраз обично компонента на подолг пат и често има повеќе заедничко со стандардните патувања по глечери а водениот мраз е во голема мера технички предизвик.
Технички сепак, независно од типот на мраз и двата типа на мраз се разликуваат во голема мера и во согласност со временските услови. Мразот може да биде мек, тврд, кршлив или дебел.
Мешано качување (Mixed climbing) ги вклучува и качувањето по мраз и качувањето по карпи.
