ЏУДО

Џудото е боречка вештина и олимписки спорт настанало како собир на испробани техники од џуџутцу.

Џуџуцу во тоа време во Јапонија е заедничко име за сите боречки вештини (удирачки и рвачки).

Тогаш основачот на Џудо – Јигоро Кано, кој совлада неколку стилови на Џуџуцу, одлучи е да се земе најдоброто од секој стил и да го отфрлите непотребното.

Историја на џудото

Професорот Јигоро Кано (1860 – 1938) на 18-годишна возраст почнал да се бави со боречки вештини.

Но, тој наскоро сфати дека неговиот напредок е спречен од фактот дека тој е физички многу слаб и кревко граден.

Најмногу џуџуцу стиловите со техника бараат многу енергија. Во 1882 година откако се здоби со мајсторска титулата во неколку видови на Џуџутсу одлучи да развие боречка вештина која ќе им овозможи на слабите луѓе да ги поразат многу поголемите противници.

Со своите 9 ученици формирал Кодокан институт и го развил тоа од кое ќе произле Џудото (на јапонски јазик нежен пат).

Џудото стана екстремно популарно веќе во 1886 година, кога полицијата во Токио организираше турнир “Џудо vs џуџутцу”.

Вкупно се одржале 15 натпревари, на џудо тимот убедливо победи. Џудото брзо стана дел од јапонското образование и почна да се шири низ целиот свет.

Џудото е влезено во програмата на Олимписките игри на Олимписките игри во Токио во 1964 година, а тоа само за мажи. За жените џудото беше воведено дури во Барселона во 1992 година.

Опрема

Џудо се тренира во посебен вид на кимоно наречен Judogi (Gi на јапонски значи – облека).

Во Џудото се врзувате со посебни дебели појаси кој одговара на џудо рангот и се нарекува Оби.

Оценување на знаењето

Џудото се квалификува во согласност со знаењето и со резултатите постигнати во борбите.

Постојат 9 ученички (“Кју”) и 10 мајсторси (“Дан”) со соодветно обоени појаси.